წერა

იმისთვის, რომ წერო, სათაური ხშირად ზედმეტია. რაიმე ამბის შექმნას, გამოგონებას და ლეპტოპის კლავიატურზე აკრეფას ბევრი ფიქრიც არ სჭირდება. ფაბულა? მიზანი? აი, სწორედ ეს აუბრალოებს ნაწერს. წერა შინაგანი, სულიერი მდგომარეობის გარეთ გამოტანაა. სულიერი მდგომარეობა კი, შეიძლება იყოს რეალური, გარეგანი ფაქტორებით გაჯერებული, ან სულაც ფანტაზიით გაბერილი. ძალიან ავხლართე ალბათ. მაგრამ წერა ხომ ჭეშმარიტების ძიების პროცესიცაა. მცდარი აზრი ზოგჯერ საჭიროა, იმისთვის რომ ჭეშმარიტება შეიმეცნო. 

როგორი გრძნობაა როცა თავში სიცარიელე გაქვს? გინდა, რამე შექმნა, მაგრამ თითქოს "მუზები არ მოფრინავენ". მაგრამ მუზაც ხომ ზედმეტად პირობითი და ზედაპირულია?! წერას შთაგონება, ემოცია, თავგადასავალი სჭირდება. წერა ახალი ამბების თარგმნა არ არის. დაჯდები გამიზნულად და იმისთვის, რომ უფროსს ასიამოვნო, შენთვის ბევრ უინტერესო ახალ ამბავს გაუზარებლად გადაიკითხავ და თარგმნი მექანიკურად. წერა შემოქმედებაა, რომელიც ყოველდღიური რუტინისგან განსხვავდება. დინამიური, პერიოდული პროცესია და რაც უფრო დიდი შუალედებით არის დაწერილი თითოეული ისტორია, უფრო ხარისხიანი და ბევრის მთქმელია. ყოველდღიურობა, ინტენსიურობა ყველაფერს ახუნებს. ცხოვრებაშიც ხომ მუდმივი ბედნიერებაც კი უინტერესო ხდება და გრძნობებისგან იცლება. როგორც ადამიანის ცხოვრება, ისე მწერლობა არ უნდა ჰგავდეს აპათიას. ამიტომ, როგორც ჩვეულებრივი ადამიანი, ისე მწერალი მუდმივად თავგდასავლების ძიებაში უნდა იყოს, მუდმივად ახლის ძიებისკენ უნდა მიილტვოდეს იმისთვის, რომ მოიპოვოს ბედნიერება. იმისთვის, რომ ჰქონდეს შთაგონების წყარო. იმისთვის, რომ იცხოვროს და არა იარსებოს.

ასე ვხედავ წერას, როგორც ყველაზე დიდ შემოქმედებით პროცესს, რომლის მისიაც ბედნიერების მინიჭებაა როგორც საკუთარი თავისთვის, ისე მკითხველისთვის, რომელიც შენი შემოქმედების კითხვის დროს, შენი პიროვნების ნაწილი ხდება. სწორედ ამიტომ არის წერა პასუხმისმგებლობა. პასუხიმგებლობა პირველ რიგში საკუთარი თავისადმი და შემდეგ იმ ადამიანებისადმი, ვინც გინდა რომ აზიარო შენს სამყაროს.

ბედნიერება გაზიარების გარეშე, არ არის სრულყოფილი

ცხოვრება მშვენიერია, როცა მოგზაურობ. ცხოვრებაში არსებული ყველა პრობლემა, ტკივილი და უარყოფითი ემოცია უკანა პლანზე გადადის და ახალ შთაბეჭდილებებს უთმობს ადგილს.

ყველაფერი დედამისის დაბადების დღეს დაიწყო. აგარაკზე სტუმრად ჩამოსულმა დედას ერთ-ერთმა მეგობარმა, შვილების გეგმებზე საუბრისას, მათ მიერ დაგეგმილი მოგზაურობის შესახებაც აღნიშნა. ცხოვრებაში პირველად, მოიკრიბა გამბედაობა და მათთან ერთად წასვლის სურვილი გამოთქვა.

მოვლენები უცებ და სპონტანურად განვითარდა. უცხო ქალაქში მისთვის ფაქტიურად უცნობ ადამიანებთან ერთად აღმოჩნდა. 

ახალმა გარემომ თავგზა აუბნია. თითქოს ხელახლა დაიბადა და ცხოვრებას თავიდან იწყებდა. ბოლომდე მის თანამგზავრებს მიენდო და წლების შედეგად მოპოვებული დამოუკიდებელი პიროვნების იმიჯი უკუაგდო. გადაწყვიტა, ერთი კვირა მაინც ყავარჯნებით ეცხოვრა და ამისგან მაქსიმალური სიამოვნება მიეღო.  

აღფრთოვანებული, ანთებული თვალებით დაიარებოდა არქიტექტურის ნიმუშებით გაჯერებულ ბუდაპეშტის ქუჩებში და ხვდებოდა, რომ თურმე, აღმოსავლეთი კი არა, დასავლეთი უფრო იზიდავდა თავისი წესრიგითა და სიმშვიდით.

ფრანც ლისტის სახლ-მუზეუმმა და ამ კომპოზიტორის დაბადების დღისადმი მიძღვნილმა კლასიკური მუსიკის კონცერტმა,  მოგონებები აუშალა და ერთდროულად, სიამაყით, ბედნიერებითა და სევდით აღავსო. ეს კონცერტი მისთვის ყველაზე საყვარელ ადამიანს მიუძღვნა...

ჯაჭვის ხიდი, ტერორის მუზეუმი, ციტადელი, ცოცხალი მუსიკის თანხლებით ნაჭამი ჰოთ-დოგი, მსოფლიოში ერთ-ერთი უძველესი მეტროთი მგზავრობა, ტრამვაი, უნგრეთის გრანდიოზული პარლამენტი, ბუდაპეშტის ისტორიული და კულტურული ღირშესანიშნაობები, დუნაიზე კატერით გასეირნება და მარგარეტის კუნძული,   ჰაერში ახტომის რიგით მეორე, მაგრამ ამჯერად შედეგიანი მცდელობა და ცხოვრებაში პირველად, დუნაის სანაპიროზე გასინჯული სიგარეტი...

კლასიკური მუსიკის ცენტრმა ვენამ ბუდაპეშტი სულ წოტა ხნით მიავიწყა. შუა ქალაქში მოსიარულე ეტლში შებმულმა ცხენებმა, ქუჩაში მდგარმა მევიოლინემ, ბელვედერეს მუზეუმში 19-20 საუკუნის მხატვრების ორიგინალი ნიმუშების ნახვამ და ჰაბსბურგების დინასტიის სასახლემ თავი ნამდვილი ზღაპრის გმირად აგრძნობინა. მაშინაც პრინცესად გრძნობდა თავს, როდესაც სასტუმროს ნომერში ორსართულიანი საწოლი აღმოაჩინა და ოვაციებით დაეპატრონა მეორე სართულს. 

მერე რა, თუკი ცოტათი სასაცილო გოგო იყო თავის ახლად შეძენილ მეგობრებს შორის. საკუთარი ქცევებისა და ცხოვრებისეული მოვლენების სარკასტული უტრირება და ადამიანებისთვის დადებითი განწყობის შექმნა თვითონაც ახალისებდა.


დღეს ის უკვე ახალ მოგზაურობას გეგმავს და ევროპაში თავის პირველი მოგზაურობის შთაბეჭდილებებს უნგრეთის აეროპორტში გატარებული ღამის მოყოლით იწყებს! და თუ რა მოხდა აეროპორტში, ამას ის რომ გნახავთ პირადად მოგიყვებათ. 

2014წ.